Zegarek na rękę z radiem został opracowany w 1986 roku przez Rygę PO „Radiotekhnika”. Złożony, kreatywny zespół młodzieżowy pod kierownictwem S.A. Zhuravlev w Biurze Projektowym Mikroelektroniki na temat „Hybrid-6” opracował 3 wersje zegarów z odbiornikiem radiowym i wykonał prototypy. W pierwszej wersji z 1986 roku zegarek był elektroniczny, w drugiej z 1987 roku - elektromechaniczny zegarek kwarcowy oparty na mechanizmie 2356 2. moskiewskiej ChZ, w trzeciej wersji przewidziano umieszczenie odbiornika radiowego w breloku lub breloczku . Szacunkowy koszt pierwszego mikromontażu RPd Ch-3 dla zegarków w produkcji seryjnej (20 000 sztuk rocznie) wyniósł 3 ruble. 50 kopiejek.

Miniaturowy radioodbiornik ze wzmacniaczem bezpośrednim jest wykonany w lekkiej, plastikowej obudowie zegarka elektronicznego (elektromechanicznego) lub w postaci wisiorka. Za pomocą wbudowanej anteny magnetycznej każda lokalna stacja nadawcza jest odbierana w zakresie fal średnich. Głośność dźwięku można regulować. Zasilanie mechanizmu zegarowego i odbiornika odbywa się oddzielnie, z jednego elementu typu SC-32 dla każdego urządzenia. Estetyczna, subtelna kolorystyka dekoracyjna oraz dobra czytelność znaków graficznych sprawiają, że radiobudzik jest nowoczesny, a odbiornik wiszący modnym elementem dekoracji. Charakterystyka techniczna: Zakres odbieranych częstotliwości MW - 525 ... 1605 kHz. Rezystancja obciążenia - 80 omów. Pobór prądu - 4 mA Napięcie zasilania: nominalne 1,5 V, minimum 1,1 V. Wymiary zegara radiowego - 44x37x12 mm. Waga - 15 gr.

Informacje o radiobudziku i zdjęcia z katalogu &quot;RRR&quot; z 1987 roku oraz ze strony http://www.radiopagajiba.lv/

Zegarek na rękę z radiem.